ส่งท้ายปีเก่า

ไม่มีคำบรรยายใดๆ แค่เอางานที่ทำๆมาในด้านสื่อออกมาให้ชมกัน

เปลี่ยนประเทศไทย

ไปเว็บหลักมาสองสามกระทู้ แต่ก็อะไรลึกๆไม่ได้มาก แต่มีความน่ายินดีเกิดขึ้นหลายอย่างด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นการประสานงานกัน และการจัดวางคนให้การทำงานให้มีทีมหลักทีมเสริม ซึ่งจะทำให้องค์กรเข้มแข็งขึ้นเยอะ
สำหรับผู้ติดตามบล็อกนี้
๑.สำหรับผู้ที่รู้จักผม ผมเคยให้สัญญากับผู้ใหญ่และหลายๆคนในศูนย์ว่าจะไม่ดันบล็อกนี้ขึ้นไปติดกับเว็บหลัก แต่เช็กดูแล้วน่าจะขึ้นไปติด อันนี้ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงเพราะอยู่เหนือการควบคุมของผมมันเป็นที่ระบบ
๒.สำหรับผู้ที่ไม่รู้จักผม ผมก็แค่คนหนึ่งที่ได้ร่วมงานกับที่นี้มา และเป็นคนแรกในการผลักดันเรื่องสื่อต่างๆ ของศูนย์ตลอดจนเริ่มทำเว็บไซค์ให้กับศูนย์  ดังนั้นบล๊อกนี้ผมจึงมีเอกภาพอย่างสูงในการสื่อออกไป ในความคิดของผมเอง
ไปฝากลิงค์ Youtueb รายการเปลี่ยนประเทศไทย ที่เว็บหลัก ทำยังไงยังไงก็ไม่ขึ้น ก็เอามาตรงนี้ล่ะกันจะได้ชมๆกันให้ทั่วๆ


ตูว่าแล้วเจ้าเอกต้องทำงาน



..อะโหล พี่เอก พี่ดุ๋ยแซวใหญ่แล้ว......
ที่ตรงนี้ดีมากน่ะ หมายถึงศูนย์สองสลึงเพราะอะไรก็เป็นจริงจับต้องผัสผัสได้ แต่ก็ต้องยอมรับครับว่า ผู้ใหญ่แกทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจ แต่ก็อย่างว่า พอตนเองถูกจัดวางไว้สูง จะชี้ชัดอะไรไม่ได้มาก เรียกว่า “กลืนไม่เข้าคายไม่ออก” ผมเองขับรถให้แกกว่า พันๆ กิโล ที่แกไปโน่นมานี้ กินข้าวก็โต๊ะเดียวกัน ไม่ซักครั้งที่ผู้ใหญ่ให้ผมแยกโต๊ะไปนั่งที่อื่น แม้กะทั้งแกคุยธุระกับหลายๆคน แต่วิจารณญาณผมก็มีพอ ที่จะเลี่ยงออกไปจากวงสนทนาได้ เพราะไม่ชอบรู้เรื่องคนอื่นๆ สักเท่าไรนัก มีพี่ๆหลายคนทั้งในศูนย์และเครือข่ายถามว่า “พี่เอกไม่อยู่ช่วยผู้ใหญ่แล้วหรือ” ก็ตอบไปว่าอยู่ แต่หมดหน้าที่


คำว่าหน้าที่นี้แหล่ะครับ ที่ต้องดูกันให้ดี ดูกันให้ลึกซึ้ง หรือ พูดง่ายๆ ฟังยากหน่อยก็คือ “เป็นให้เป็น” ของอ.ยุทธอีกนั้นล่ะครับ ตอนคุมสื่ออยู่ รุ่นไหนอ.ยุทธลืม ประโยคเป็นให้เป็น ก็จะกระซิบแกประจำ จนมีครั้งหนึ่ง แกบอกว่า “ไม่ลืมหรอกแต่จะเก็บไว้ตอนท้ายสุด เอ๊อ ไอ้เอกนี่มันเป็น มันรู้จักทัก ว่างๆไปเป็นจิ๊งจกบางน่ะ คนเราถ้าทักคนอื่นมันไม่เชื่อแต่จิ๊งจกทักดันไปเชื่อฮิ”

วันนี้หน้าที่ตรงสองสลึงหมดไป แต่สื่อก็ทำให้อยู่ (ห่างๆ) ไม่อะไรที่ต้องใช้ ไม่อะไรที่รีบด่วนก็ไม่ทำ หลายคนโทรมาคุยเรื่องเว็บอยู่เหมือนกัน แต่ให้เวลาและความเป็นจริงเป็นเครื่องตัดสินเถอะครับ ถามว่าให้ผมทำเหมือนเมื่อก่อนจะดีไหม ? ก็ไม่ครับ มันต่างกรรมต่างวาระ ผมไม่ได้อยู่ที่ศูนย์แล้วหน้างานเป็นอย่างไร ผมสื่อออกไปไม่ได้มากไม่ทำเสียดีกว่า เพราะมันคือเว็บหลัก ที่จะต้องแสดงความเป็นตัวตนของสองสลึง โดยหน้าที่ของสื่อที่ทำต้องขุดหามันให้เจอะ

ผิดกับเวทีตรงนี้ แสดงความรู้สึกนึกคิดได้ผู้ใหญ่มิได้ห้ามเรื่องการนำเสนอใด ๆ เว้นแต่ การใช้วาจาที่คมจนไปเชือดเฉือนใจคนอื่นๆกันก็เท่านั้นเอง นั้นคือ “เอกเบาๆหน่อย”ที่ผู้ใหญ่เตือนเสมอมา แต่ก็อยากจะถามคนรอบข้างที่อยู่กับผู้ใหญ่มานานกว่า ๒๐ ปี ว่า แล้วตอนที่ผู้ใหญ่อายุเท่าผมในตอนนี้เป็นอย่างไร มันกงกรรมกงเกวียนใครก็ของคนนั้นเถอะครับ ปาปบุญของใครของมัน

ในวันนี้ก็นิดๆหน่อยๆพอสังเขปก่อน ส่วนอื่นๆก็จะตามมา ฝากข้อคิดสำหรับผู้เข้ามาอ่านเยี่ยมชมบล็อกนี้น่ะครับว่า สมัยนี้การสื่อสารเป็นเรื่องที่จำเป็นสำหรับชีวิตของเรามาก การรับข้อมูลข่าวสารก็เช่นเดียวกัน ผู้เขียนเองมีความเคารพรักและจงรักษ์ภักดีต่อศูนย์กสิกรรมธรรมชาติสองสลึงแห่งนี้เสมอ มีอีกหลายมุมมองครับที่พื้นที่แห่งนี้สามารถจะสร้างสังคมใหม่ที่เป็นมาอยู่เดิมของบรรพบุรุษไทย ให้ลูกหลานสืบต่อไปในวัฒนกรรมที่เปลี่ยนแปลงเข้ามาตลอดเวลา เราศูนย์กสิกรรมธรรมชาติสองสลึง รับมือได้ไม่เคยหยุดนิ่งต่อการเปลี่ยนแปลงตามวันเวลา